Kinderen en gezinnen in Nederland verdienen goede zorg en goed onderwijs. Maar beide sectoren staan onder druk. De kwaliteit van het onderwijs gaat al jaren achteruit en binnen de jeugdhulp gaan we van incident naar incident. Nederland is inmiddels gedaald op de internationale ranglijst voor de naleving van kinderrechten naar plek 20! We hoeven onze hoop niet alleen te vestigen op de beleidsmakers, bestuurders en wetgevers die steeds nieuwe oplossingen bedenken. Wij kunnen zelf ook een bijdrage leveren, vandaag, morgen en in de toekomst.

Wij zijn van mening dat er een ander, onvoldoende belicht thema ten grondslag ligt aan veel van deze vraagstukken. Namelijk de onmacht die er op dit moment heerst rondom het thema gezag. Op onze website schrijven we over deze maatschappelijke escalatie die wij zien. Deze is naar onze mening onlosmakelijk verbonden met de vele problemen waar beide sectoren op vastlopen. Het goede nieuws is dat er al een oplossingsrichting gevonden is en dat we hier direct mee aan de slag kunnen.

Namelijk het samen dragen van gezag. Gezag gaat over de verantwoordelijkheid die we hebben voor de veiligheid en ontwikkeling van de kinderen die aan ons zijn toevertrouwd. Gezag heb je niet, maar gezag oefen je uit. Gezag is niet hard of zacht, maar moedig, zorgzaam, liefdevol en stevig tegelijkertijd. Gezag is ook niet iets dat je alleen hoeft te doen, je kunt het samen dragen.

Als we lering trekken uit het gedachtegoed van Verbindend gezagⓇ, kunnen we de muren tussen de jeugdhulp, het onderwijs en de gezinnen laten zakken. We kunnen elkaar leren kennen, vertrouwen en respecteren. We kunnen elkaar ondersteunen, aanvullen en verleiden om ons gezag anders in te vullen. We kunnen samen optrekken wanneer we geconfronteerd worden met de onmacht die we ervaren als onze kinderen destructief of crimineel gedrag vertonen. We kunnen samen vieren wat goed gaat en leren van wat beter kan.

Hoe zou dat eruit kunnen zien in de praktijk? Stel je voor dat de school een centraal punt in elke wijk is waar kinderen niet alleen onderwijs volgen, maar ook zorg ontvangen als dat nodig is. Waar ouders terecht kunnen als zij hulp nodig hebben bij het opvoeden, waar het normaal is dat men samenkomt om lotgenotenbijeenkomsten te volgen wanneer ze steun en hulp nodig hebben. Een plek waar ouders, leraren, jeugdzorgwerkers, wijkagenten en anderen als gelijkwaardige partners betrokken worden bij problemen die er spelen op school, in de wijk en thuis. Waar expertise, (ervarings)kennis en kunde gecombineerd worden ten behoeve van kinderen en gezinnen. Een plek waar we elkaar stimuleren om gezag samen te dragen.

Is een plek als deze alleen mogelijk als onze bestuurders ze voor ons vastleggen in transformatieplannen, beleidsstukken of nieuwe wetgeving? Of durven we zelf te innoveren?