Graag wil ik uw aandacht vestigen op een belangrijk onderwerp dat naar mijn mening niet de erkenning krijgt die het verdient: ouders die te maken hebben met mishandeling door hun eigen kinderen. 

Gedurende de jaren heb ik veel gezinnen gezien waarin sprake is van oudermishandeling. Deze situaties hebben diepe indruk op me gemaakt en hebben me doen beseffen dat er meer aandacht nodig is voor deze kwestie.
Wat mij opviel bij deze ouders was hun onvermoeibare vastberadenheid om te blijven zoeken naar manieren om het contact met hun kinderen te herstellen. Het viel ook op dat deze gezinnen vaak in isolement leven; mensen buiten het gezin waren zich vaak niet bewust van de overheersende atmosfeer van angst. 

In de gesprekken die ik had met deze ouders vertelden ze vaak een vergelijkbaar verhaal. Ze ervaren dat de professionals hun ouderschap leken te beschouwen als één van de oorzaken van het extreme gedrag van hun kinderen, en dit gevoel van gedemoniseerd worden, legde een extra last op hun schouders.

Het is duidelijk dat professionals voor een complexe opgave staan bij het ondersteunen van deze gezinnen. De situaties zijn ingewikkeld en veeleisend, elk met hun eigen unieke achtergrond en context. Desondanks is het overduidelijk dat deze ouders herhaaldelijk het gevoel hebben dat er een oordeel over hen wordt geveld. Dit heeft aanzienlijke negatieve gevolgen voor de effectiviteit van de geboden hulp, wat vaak leidt tot wantrouwen ten opzichte van de hulpverleners. Afgezien van deze verstoord geraakte professionele relaties lijkt er nog een ander onmiskenbaar patroon aanwezig te zijn, namelijk dat de betrokken hulpverleners en ouders vaak de ijdele hoop hadden dat therapie en/of medicatie voor het kind alleen verlichting zou brengen. Hoewel dit soms enige verlichting bracht, bleef het geweld meestal voortduren. 

In mijn werk heb ik intensief samengewerkt met diverse verwijzers. Zij ondervinden eveneens moeilijkheden bij het vinden van passende hulp voor gezinnen in vergelijkbare situaties. Het aanbod van hulpverlening in de regio schiet vaak tekort, en de wachtlijsten zijn lang, als er al geschikte ondersteuning beschikbaar is. Hier bij wil ik opmerken dat er ook gezinnen zijn die in stilte met dit probleem worstelen en om diverse redenen geen hulp zoeken, zoals schaamte of andere overwegingen.

Om gezinnen in dergelijke complexe situaties bij te staan, hebben we Gezond Gezag opgericht. We hanteren een benadering gebaseerd op Verbindend gezag en Geweldloos verzet. Het kan een baken van hoop zijn voor gezinnen die te maken hebben met oudermishandeling. 

Er valt nog veel meer te zeggen over dit onderwerp en over hoe wij hierbij kunnen helpen. Als inspiratie wil ik het volgende artikel met jullie delen. 
Doorpraten? Neem contact met ons op.

Klik hier voor een ondersteunend artikel; Klappen van je kind.

auteur: Pim te Pas